شرکت نورالینک یک شرکت تکنولوژی توسعه یافته توسط ایلان ماسک است که در سال 2016 تأسیس شده و مقر آن در سیلیکون ولی کالیفرنیا واقع شده است. هدف اصلی این شرکت توسعه و تجاری سازی تکنولوژی‌های (Brain-Machine Interface) و ایجاد ارتباط مستقیم بین مغز انسان و سیستم‌های رایانه‌ای است. تکنولوژی نورالینک به توسعه انواع رابط های مغز-ماشین می‌پردازد، که این رابط‌ها به انسان امکان می‌دهند با استفاده از سنسورها و الکترودها به مغز خود دسترسی داشته و اطلاعات را از چیپست ها دریافت کرده و به مغز ارسال کنند. اصلی‌ترین هدف این شرکت ایجاد اتصال مستقیم بین مغز انسان و سیستم‌های رایانه‌ای، به منظور ارتقاء توانایی‌های انسانی یا بهبود بهبودی در مواردی که افراد ممکن است مشکلات مغزی داشته باشند.
نورالینک تا به امروز چندین موفقیت و پیشرفت تکنولوژیک داشته است و از آنجایی که ایلان ماسک از پشتوانه مالی و تکنیکی برخوردار است، این شرکت به عنوان یکی از شرکت‌های برجسته در زمینه توسعه تکنولوژی‌های مغز-ماشین شناخته می‌شود. توسعه رابط های نورالینک از جمله چالش‌های پیچیده است و از آنجایی که این تکنولوژی پتانسیل‌های زیادی دارد، مسائل امنیتی و حریم خصوصی نیز مطرح می‌شوند و نیاز به توجه دقیق دارند.
مهمترین محصول ارائه شده توسط نورالینک تا به امروز “نوروپیکسل” می‌باشد که یک سیستم الکتروفیزیولوژی مغزی برای مطالعه فعالیت نورون‌ها و شبکه‌های مغزی است. این سیستم به تحقیقات دقیق در زمینه نوروساینس و بررسی فعالیت مغزی کمک می‌کند. این شرکت به تلاش برای تجاری‌سازی محصولات و افزایش ارتباط بین مغز و ماشین ادامه داده و تا به امروز اطلاعات دقیقی در مورد محصولات آتی خود منتشر نکرده است.
به تفصیل توضیح می‌دهم که تکنولوژی نورالینک چگونه کار می‌کند؟
تا سال 2022، نورالینک هنوز در مراحل آزمایشی و تحقیقاتی بوده و محصولاتش به طور گسترده در دسترس عموم نبوده است. این شرکت هنوز در مراحل پیشروی و تحقیقاتی قرار دارد.
- سنسورها و الکترودها: نورالینک از سنسورها و الکترودها به عنوان وسایل اصلی برای دریافت اطلاعات از مغز استفاده می‌کند. این سنسورها و الکترودها می‌توانند به طور مستقیم در مغز یا در نزدیکی سطح مغز قرار گیرند. آن‌ها اطلاعات مربوط به فعالیت الکتریکی نورون‌ها و شبکه‌های مغزی را ضبط می‌کنند.
- انتقال داده: اطلاعات جمع‌آوری شده توسط سنسورها و الکترودها به دستگاه‌های الکترونیکی خارجی منتقل می‌شود. این دستگاه‌های الکترونیکی می‌توانند از طریق وایرهای خارجی یا حتی اتصالات بی‌سیم با سنسورها و الکترودها ارتباط برقرار کنند.
- پردازش داده: داده‌های جمع‌آوری شده توسط سنسورها نیاز به پردازش دارند تا به شکل قابل فهمی برای مغز یا سیستم‌های رایانه‌ای ترجمه شوند. این پردازش می‌تواند در دستگاه خارجی یا حتی درون مغز انجام شود.
- ارتباط با سیستم‌های رایانه‌ای: اطلاعات پردازش شده به سیستم‌های رایانه‌ای منتقل می‌شود. این سیستم‌ها می‌توانند از هوش مصنوعی و نرم‌افزارهای پیشرفته برای تفسیر داده‌ها و ارائه پاسخ‌های مناسب به مغز انسان استفاده کنند. این اتصال به مغز انسان امکان انجام کارهایی مانند: کنترل دستگاه‌های رایانه‌ای، تجربه واقعیت مجازی یا افزایش توانایی‌های شناختی انسان را ممکن می‌کند. ادامه مطلب
- ۰۲/۰۸/۱۷